Praggel

Floris is een liefhebbende echtgenoot, die gewillig 's avonds om tien uur nog een bak patat met, voor me gaat halen. Op zaterdag kookt hij altijd, en hij doet zijn best niet glazig te kijken als ik mijn zieleroerselen met hem deel.

Toch is Floris wat ze in de Achterhoek noemen een 'Praggel'. Iemand die liever moeilijk doet als het makkelijk kan. Zelden geeft hij een rechtstreeks antwoord; liever maakt hij allerlei omtrekkende bewegingen, waarbij hij zijn gesprekspartner door allerlei hoepels laat springen.

Gisteren vroeg Maartje hem het inschrijfformulier voor haar tien minutengesprek op school in te vullen.

'Wat is dat voor formulier?' begon Floris zijn verbale potje tafeltennis.
'Dat is van school.'
'Welke school?'
'Van mijn school natuurlijk!'
'En waar gaat dat dan over?'
'Over de tienminutengesprekken.'
'Wat voor tienminutengesprekken?'
'Over mijn rapport.'
'Welk rapport?'
'Mijn schoolrapport.'
'En waarom moet ik dat invullen?'
'Omdat ik het morgen moet inleveren.'

Nu verwaardigde Floris zich een blik op het formulier en ontdekte triomfantelijk: 'Je mag het ook woensdag pas inleveren!'
Ik kwam tussenbeide en riep: 'Vul het nou maar in, anders vergeten we het weer.'
'Ik heb geen pen!'
Vermoeid adviseerde ik Maartje een pen te pakken.
Maar Floris was nog niet verslagen: 'Ik heb niks om onder het papier te houden. Zo kan ik niet schrijven.'

Ik slingerde een boek in zijn richting in frisbee stijl, waarbij ik stiekem op zijn hoofd mikte, maar het boek bereikte hem zonder ongelukken.
'Waar moet ik tekenen?'
'Hier,' wees Maartje behulpzaam aan.
'Waarom moet ik hier tekenen, en niet daar onder?'
'Weet ik veel,' mopperde Maartje.

Eindelijk was het formulier dan toch ingevuld, en stond vast dat volgende week woensdag om half acht Floris naar het tien minuten gesprek van Maartje gaat.

'Tenzij de trein vertraging heeft natuurlijk,' opperde Floris triomfantelijk.
Onthutst keek Maartje hem aan. 'Maar hoe moet dat dan?!'
'Tsja, dat weet ik ook niet. Wat de NS doet, dáár heb ik geen invloed op,' stelde Floris, en zag er zeer vergenoegd uit.
Maartje wierp mij een wanhopige blik toe.
'Trek je er maar niks van aan Maartje,' stelde ik gerust. 'Papa is gewoon een Praggel.'

En bij Praggels is het een kwestie van de gebruiksaanwijzing leren kennen, en ze zo benaderen dat ze je niet zien aankomen. Na vijftien jaar huwelijk heb ik Floris' gebruiksaanwijzing goed leren kennen.

En zoals met alle gebruiksaanwijzingen, is het zo dat als je ze eerst helemaal leest, je van het gebruik maar liever helemaal af ziet.

Maar ja, dan loop je ook alle goede en mooie dingen mis.