Mouse In The House: The Sequel

De muis in Teuntjes kamer haalde zijn neus op voor de overheerlijke maaltijd die ik voor hem had neergezet, en stierf dus niet de langzame, pijnlijke dood die ik deze indringer zo gunde.

Sterker nog, niet alleen bliefde hij de maaltijd niet, blijkbaar vond hij de hele omgeving niks. Toen Floris en ik voorzichtig om het hoekje blikten om te zien of er al een stoffelijk overschot was, sjeesde hij bruusk langs ons heen en verdween spoorloos in een inbouwkast. Daar ontdekte Floris een groot gat in de vloer, dat we zorgvuldig afdekten met bakstenen.

Opgelucht dat het huis weer muizenvrij was, hervatten we ons leven, tot Maartje gisteravond naar beneden denderde met de mededeling: 'Ik heb een muis in mijn kamer!'

Bij die mededeling ontwaakte het beest in mij, de rat, en de hele nacht smeedde ik laaghartige en moorddadige plannen. Deze maandag was mijn eerste gang dan ook naar de dierenwinkel om wapens in te slaan.

Een beetje beschroomd vroeg ik de mevrouw in de dierenwinkel of ze muizenvallen hadden. 'Ja hoor, achter de kassa,' antwoordde ze opgewekt. 'Wilt u dat de muis blijft leven, of mag hij dood?'
Opgelucht dat het doden van onschuldige dieren hier niet werd afgekeurd, bestelde ik boosaardig: 'Doe maar 'dood'.

De mevrouw presenteerde mij drie modelletjes. Muizenval no. 1 was een mottig plankje met wat ijzerdraad, muizenval no. 2 was daarvan de supersized versie, en model no. 3 was de high tech variant.
'Die grote is eigenlijk voor een rat,' vertrouwde de mevrouw me toe, en een rilling liep over mijn rug.

'En hoe werkt deze?' ik wees naar de aantrekkelijke high tech variant.
'Die vinden muizen heel lekker ruiken. Hij kost zeven euro, en je hoeft hem alleen maar open te zetten. Als de muis komt: 'PANG'!' En ze liet de val met een harde knal dichtklappen.
Enthousiast telde ik zeven euro neer.

En nu zit ik thuis en wacht op de venijnige klap die mij vertelt dat de wereld weer een muis minder telt.

Toch ben ik normaal zeer vredelievend...