Tijdens mijn huishoudelijke werkzaamheden laat ik mij graag muzikaal begeleiden door Nederlandse liederen uit de oude doos. En nu ik zojuist de eerbiedwaardige leeftijd van veertig heb bereikt, mag ik vooral graag meegalmen met Willeke Alberti's lied 'Spiegelbeeld'.Vol pathos vragen wij ons samen af:
'Spiegelbeeld vertel eens even, ben ik heus zo oud als jij?
Is het waar, ben ik twíntig?!
Is mijn tienertijd voorbij?
'k Ben wel jong, maar ik ben toch niet zo jong meer als ik was...'
Toen ik vandaag de afwasmachine uitpakte, jubelde ik luidruchtig mee over mijn grote hoeveelheid herinneringen, terwijl ik en passant ook de partijen van het achtergrondkoortje voor mijn rekening nam.
Soepeltjes sloot ik aan op Willeke's: 'Spiegelbeeld, uit al die jaren vergeet ik geen ding,' met 'Geen dihihiiiing.'
Toen klonk Piets ijle kinderstemmetje: 'Mama, je bent toch veertig?' en voegde er aan toe: 'Je bent net een echo.'
oeps. een echo... fijn he als kinderen je op hun eigen manier vertellen dat je bijna geschiedenis bent...
BeantwoordenVerwijderenwij hadden het hier over fluitketels...tweede dochter zei dat ze wist wat dat was omdat ze het met geschiedenis op school hadden gehad...een fluitketel...tjemig, die had ik "gister" nog...:(
O, nu breng je bij mij herinneringen boven. Mijn moeder heeft mijn hele jeugd gezongen, gezongen, gezongen tijdens haar (huishoudelijk) werk. Oudhollands genot, niet echt melodie- en tekstvast, maar wel vrolijk en blij en vooral heeel erg hoog (-:
BeantwoordenVerwijderenoeoeoeooe....fijn, die eerlijkheid.
BeantwoordenVerwijdereneen beetje net zo fijna als toen mijn schoonmoeder volledig opgemaakt binnenkwam en mijn oidste zei: " oh mooi: clown!"