Vertrouwen

Vanavond vertrekt ze naar Tsjechië, mijn oudste dochter Maartje. Met open vizier en vol vertrouwen. Met een mengeling van verwondering en bewondering zie ik hoe ze zich opgewekt voorbereid en haar spullen inpakt. In mijn gedachten kijk ik handenwringend toe, zenuwachtig en vol zorg. Met gesloten vizier en vol angstige anticipatie kijk ik naar haar naderend vertrek. Benauwd houd ik mezelf voor dat ik haar moet loslaten, en sis mezelf venijnig toe: 'Lossss!' als in een slechte volleybalwedstrijd. Maar dan kijk ik naar mijn dochter, en haal een paar keer diep adem. Dan gaat ook mijn vizier open. Soms moet je vertrouwen hebben. En gelukkig heb ik een dochter die mij laat zien hoe je dat doet.