Jongensvriendschappen
05-08-2009
-
Opvoeding
Zwijgend zitten Jan en zijn vriendje op zijn kamer, en lezen ieder een Donald Duck. En als ik een paar uur later nog eens kijk spelen ze, ieder voor zich, op een Nintendo. Zo brengen ze hele middagen door zonder ooit een woord te wisselen.
Maar als ik 's avonds aan Jan vraag hoe het was, dan antwoordt hij enthousiast: 'Leuk!'
Dan zucht ik als moeder wel eens, en gooi weer wat verwachtingen en normen in de vuilnisbak. Dat heet 'loslaten', en 'je kind ruimte geven'. Zo zijn jongensvriendschappen blijkbaar.
Dan ga ik op bezoek bij een vriendin, en praten we geanimeerd over de steile leercurve van het moederschap.
Want zo zijn vrouwenvriendschappen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
haha! Precies, en wie zegt dat die maatgevend zijn ;)
BeantwoordenVerwijderenLeuke nieuwe layout trouwens!
Mannen zijn een stuk minder gecompliceerd dan vrouwen echt . Soms wou ik ook dat ik een man was ipv bol te staan van de hormonen/emoties/problemen gaan die gewoon een rondje rijden, piesen tegen een boom, drinken een biertje en weg probleem, hoofd is weer leeg....
BeantwoordenVerwijderenHaha, wat een schitterend logje. Zo is mijn Oudste ook eigenlijk. En wij maar kwebbeldekweb. Maar nu ik erover nadenk: de vriendschappen van mijn Manlief zijn ook zo, eigenlijk. Samen naast elkaar pils drinken en voetbal kijken zonder veel te zeggen...
BeantwoordenVerwijderen.. hihi, ik moet mezelf ook altijd dwingen niet in te grijpen - zoonlief en z'n vriendjes niet tot actie en gezellige conversatie te bewegen. Zo werkt het blijkbaar niet.
BeantwoordenVerwijderenEigenlijk ben ik gewoon jaloers, want was is er nou relax-(ed)-ter (moeilijk woord?!) dan gewoon lekker samen iets doen dat je allebei leuk vindt?
Bij mijn oudste gaat het net zo. Maar jongste is totaal anders. Die moet communiceren, echt doorlopend. Wanneer hij met zijn beste vriend is wordt er doorlopend gepraat. Eigenlijk een beetje net als bij vrouwen, haha, en ik moet zeggen dat ik die aanpak ook veel beter begrijp.
BeantwoordenVerwijderenIk had als kind (en tiener) enkel jongens als vriend. Vanwege de simpelheid dus. Ik kon meisjes ècht niet begrijpen en veel praten is nog steeds niks voor mij :)
BeantwoordenVerwijderenDat heeft mijn jongste ook met zijn vriendje, niet te geloven! Dan zit de een op het bed een beetje gitaar te spelen en de andere op de computer. Gepraat wordt er niet en ze hebben de tijd van hun leven! En als het vriendje dan weggaat zegt ie ook nog altijd: bedankt voor alles!
BeantwoordenVerwijderenHihi, Jennifer, ik dus ook. Ik speelde ook zo, vroeger, hoewel niet alléén maar. Maar ook als er wel eens een meisje was, dan lagen we ook lekker Tina's te lezen.
BeantwoordenVerwijderenMijn zoontje babbelt wat af met zijn vriendjes terwijl ze samen een LEGO-werkstuk in elkaar zetten en als mijn man met zijn beste vriend op stap gaat praten ze heel wat bij, hoor, zeker sinds deze verhuisd is naar ver weg.
Maar natuurlijk keken ze vroeger voetbal samen en dan kletsten ze er toch ook voortdurend doorheen, tegen elkaar, over heel andere dingen.
Er zíjn verschillen, maar staar je er niet blind op. We blijven ook allemaal mensen, met meer overeenkomsten dan verschillen en sekse-denken kan erg beperkend werken, is mijn ervaring.