'Mama, als ik zo doe, dan doet het hier pijn,' zei Teuntje (10) op bezorgde toon, en stak als demonstratie haar linkerhand in de lucht waarbij ze wees op haar rechterteen.
'Dan moet je maar niet 'zo' doen,' koos ik laf de makkelijkste weg.
Maar de volgende dag kwam ze met de sombere mededeling: 'Mama, ik voel mijn maag niet meer!'
'Teuntje, dat is normaal. Je hoort je maag ook niet te voelen, tenzij er iets mee is,' doceerde ik, en zag te laat de valkuil waar ik inviel.
'Wat kan er dan zijn met je maag?'
'Ehm, dat je misselijk bent, of dat je een maagzweer hebt of zo.'
Teuntje zag er niet gerustgesteld uit.
'Mama, heb ik een maagzweer?'
'Nee, kindjes krijgen geen maagzweer. Bovendien: jij voelt je maag toch niet meer, dus jij zit gebeiteld.'
Op het gevaar een hypochondrische moeder te zijn: ik vrees dat Teuntje ernstig leidt aan hypochondrie. En haar prognose zie ik somber in, want gisteren vertelde ze me waar ze volgend jaar haar werkstuk over gaat doen: ziektes uit de middeleeuwen.
Dus binnenkort zal ze wel de builenpest hebben.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ik ben weer bijgelezen op het moederfront en altijd geniet ik van je verhalen!
BeantwoordenVerwijderenAls ze de muggenbulten dan maar niet verward met de builenpest of de pokken! ;o)
BeantwoordenVerwijderenwhahahhahhaa ach gos arme meid.
BeantwoordenVerwijderenfemke
Of de Mexicaanse Griep of Q-koorts. DAt kan ook nog heel gemakkelijk hoor! ;-)
BeantwoordenVerwijderenHaha :) wat ik vooral onthouden heb van mijn lessen is dat je bij de meest ernstige dingen helemaal geen symptomen hebt :p Dus zolang ze zich ziek voelt is ze OK :p
BeantwoordenVerwijderenHahahahaha ik moet zo lachen om die droge humor van jou :)
BeantwoordenVerwijderen