Het Kleine Huis op de Prairie anno 2009

28-07-2009 -
Als kind mocht ik graag naar het Kleine Huis op de Prairie kijken. Vooral de beginscène, waarin de drie meisjes blijmoedig door de prairie dartelen, liefdevol gadegeslagen door pa en ma Ingalls vond ik prachtig. Ik verlangde dan ook hevig naar een bestaan in Walnut Grove.

Inmiddels ben ik volwassen, maar het Kleine huis op de Prairie ben ik nooit vergeten. En vandaag voelde ik me even als ma Ingalls.

Maar volgens mij luisterde hun paard beter.
Wellicht omdat het geen ezel was.

6 opmerkingen

  1. haahahaha ja dat was idd geen ezel.
    Ik keek er ook altijd naar , altijd janken elke aflevering en die Nelly....aaarrggh krengetje.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja en Pa Ingalls daar was ik stiekem al wat verliefd op.
    Laatst een aantal afleveringen in de herhaling gezien, blijft bloed spannend en om te janken.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Kijk, dat is nou weer zo'n voorbeeld van hoe ik als kind geterroriseerd werd thuis door oudere (en in hun ogen wijzere) broers en zussen: zodra er ook maar een glimpje Kleine Prairie op tv kwam werd er uit diverse hoeken gebruld en gekotst en kwam er direct iemand heel hard naar de tv rennen om hem op een interessant praatprogramma, toppop of desnoods studio sport te zetten..

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Soms val ik tijdens het hometrainen in een aflevering van Het kleine huis. En vaak kijk ik hem dan nog af ook! Leuke nieuwe look hier. En gaaf, een foto!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ook al. Volgens mij zijn hele generaties mensen grootgebracht met 'de ingalls', altijd happy ever after :)
    Al luisterde die ezel dan niet, leuke foto's levert het wel op!

    BeantwoordenVerwijderen

Leuk dat je een comment achterlaat! Bedankt!

Wil je op de hoogte blijven van alle comments? Vink dan eenvoudig het vakje aan met: Email follow-up comments!

Nicole Orriëns. Mogelijk gemaakt door Blogger.