In voor- en tegenspoed en in weer en wind

Het Dappere Thuisblijfmoedertje genoot van de stilte na de storm. In aangename luwte bracht ze haar dagen door, tot opnieuw een storm opstak.
'Snotverredikkeme,' verklaarde het Dappere Thuisblijfmoedertje. 'Wat nou weer! Als het niet het een is, dan is het wel het ander. En nu is het de Barse Houthakker.'

'Ik ben ontstemd over de huidige gang van zaken,' verklaarde de Barse Houthakker op gewichtige toon. 'Het moet anders, en beter. Ik heb daarom gemeend een eisenpakket te moeten samenstellen. Graag presenteer ik dat aan jou. Waar het op neer komt is dit', de Barse Houthakker kuchte even. 'ik wil minder van dittum en meer van dattum. Morgen gaan mijn eisen in. Succes er mee, en dat meen ik oprecht.'

Het Dappere Thuisblijfmoedertje keek hem een moment zwijgend aan.
Toen zei ze: 'Joh, je staat voor mijn zonnetje. Weet je dan niet dat ik momenteel in de luwte wens te verblijven?' en ze maakte een handgebaar alsof ze een lastige vlieg wegwoof.
Maar in plaats van op te hoepelen begon de Barse Houthakker op barse toon zijn eisenpakket toe te lichten.

Terwijl ze luisterde voelde het Dappere Thuisblijfmoedertje langzaam maar zeker de zon verdwijnen en plaats maken voor wind en regen.
'Wie denk je wel dat je bent? God?!' vroeg ze pinnig.
'Ik heb gesproken,' zei de Barse Houthakker, 'en nu wens ik er niet meer over te praten,' en hij keerde het Dappere Thuisblijfmoedertje zijn rug toe.
Het Dappere Thuisblijfmoedertje ontplofte bijkans van woede. 'Pardònnn?!'

Echt gezellig werd het die dag niet meer, maar bij het ochtendgloren van de nieuwe dag verscheen een waterig zonnetje. Het Dappere Thuisblijfmoedertje gaf een laatste steek onder water, en de Barse Houthakker stootte nog wat onder de gordel, maar het ging niet meer van harte

'Fijn hè, die stilte na de storm,' stootte het Dappere Thuisblijfmoedertje kameraadschapelijk de Barse Houthakker aan.
'Ja,' antwoordde die, 'tenzij het de stilte vóór de storm is.'