Als je huilt

Terwijl ze her en der wat stof afnam, kweelde Het Dappere Thuisblijfmoedertje luid, en niet gehinderd door enige klankzuiverheid:

'Wohohoo yes, I'm the great pretender!
Pretending that I'm doing well.
My need is such,
I pretend too much,
I'm lonely but no one can tell...'

Een weinig opbeurend lied ontdekte Het Dappere Thuisblijfmoedertje, en ze voelde plotseling hete tranen opwellen.

'Snel, een ander lied!' mompelde ze, maar het enige dat haar inviel was Paul van Vliets lied: 'Er schuilt een huilbui als een onweer in elk van ons, stel dat wij ons even laten gaan.'

'Wat is er toch met mijn Innerlijke Discjockey aan de hand?!' vroeg ze zich verontwaardigd af. 'Ik zie mij genoodzaakt de dialoog met hem aan te gaan.'
'Hé Innerlijke Discjockey, wat is dat voor ongein met die deprimerende liedjes!'
'Tsja,' stamelde de Innerlijke Discjockey, 'ik heb een zoon in groep 8 en die is tussen wal en schip gevallen, waarbij de wal het reguliere onderwijs is en het schip het speciaal onderwijs.'
'Zeg maar niets meer,' riep het Dappere Thuisblijfmoedertje, 'Daar weet ik alles van!'

En toen zongen ze heel hard, en heel vals uit André van Duins monsterhit 'Als je huilt': 'En als je samen huilt, dan huilen we gewoon voor twee!!'