Oefenen in de speeltuin

De kinderen hebben vakantie, ik ben een Leuke Moeder en dus gingen we naar de Grote Speeltuin. Ik vulde een mand met een thermoskan met koffie, pakjes drinken en koek voor de kinderen, want het mag natuurlijk niks kosten, en toen wandelden we gezellig de volle kilometer er naar toe.

Ik installeerde me op een bankje en zei tegen de kinderen: 'Om kwart voor elf krijgen jullie koek en drinken!' want ik zag ze al loeren naar mijn tas.
'Aaaah....' schreeuwden ze, maar raakten toen afgeleid door alle speeltoestellen en verdwenen de speeltuin in.

Ik pakte mijn boek Boeddhisme voor moeders* en las daarin dat kinderen feitelijk 'inwonende zenmeesters zijn die ons voortdurend terugwerpen in het hier en nu, ons opzadelen met problemen die moeten worden opgelost en ons dwingen vraagtekens te zetten bij onze aannames. '

Hier werd ik onderbroken door luid gehuil van Piet die blijkbaar raar terecht was gekomen op de trampoline.
'Ik heb mijn nek gebroken!' huilde hij verontwaardigd.
Ik sloeg mijn arm om hem heen, terwijl hij nog wat verder snotterde en toen aankondigde: 'Het gaat weer. Dag mama!'

Ik las verder: 'Het is alsof ze zijn gestuurd om al onze verwachtingen, meningen en karaktereigenschappen te tarten. Ze zijn de best denkbare leraren als het erom gaat om ons te laten inzien dat niets blijvend is: zodra we het gevoel hebben dat we onze relatie met hen onder de knie hebben, komen ze op de proppen met nieuwe moeilijkheden of hebben ze hun volgende ontwikkelingsfase bereikt.'

Hier stopte ik even om deze wijze woorden tot me te laten doordringen. Terwijl ik daar zat te peinzen kwam er opnieuw een luid krijsend kind naar mij toe. Dit keer was het Ot die blijkbaar raar recht terecht was gekomen op de trampoline. Zwijgend strekte ik mijn armen naar hem uit, waarin hij zich gretig liet vallen en hield hem in een moederlijke omhelzing. Snikkend bracht hij uit: 'Mag ik nu snoep?'

Ik trok mijn rechterwenkbrauw op en vroeg streng: 'Is het al kwart voor elf dan?'
Die vraag moest Ot tot zijn spijt ontkennend beantwoorden.

En terwijl ik hem nakeek bedacht ik hoe gelukkig ik ben dat ik zoveel mogelijkheden krijg aangeboden om een wijzer mens te worden en levenslessen te oefenen.

* Binnenkort de boekbespreking op Momlit!