Lichtstralen op mijn levenspad

20-05-2009 -
Nadat ik de kinderen naar school had gebracht beende ik naar huis, toen ik geschreeuw hoorde. Verstoord keek ik op en zag een oudere dame wild naar me wenken. We voerden het pantomine 'Wie, ik?! Ja jij!' op en ik liep naar haar toe.
'Ben jij die moeder met al die kinderen?' vroeg de oudere dame.
Ik knikte bevestigend.

'Kom jij dan maar eens mee,' zei ze streng, en ik zette me mentaal schrap voor een reprimande terwijl ik probeerde te bedenken wat Ot en Piet gedaan zouden hebben, want blijkbaar verwacht ik altijd het ergste.
Maar de oudere dame wenkte me haar huis in, en presenteerde mij daar vijf paar zelfgebreide slofjes.

'Ik wacht je al heel lang op!' verklaarde ze triomfantelijk.
'Ik dacht altijd al: díe zal ik eens even wat geven,' en met een gul gebaar overhandigde ze me de sloffen.

En toen ik mijn weg naar huis vervolgde zag de wereld er weer wat mooier uit.

18 opmerkingen

  1. gewoon ... een lach ... soms kan het leven je nog positief verrassen :)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zomaar? Van een onbekende? Wat leuk!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Anoniem9:09 a.m.

    Wat lief!
    En zo te zien ook nog de goede maten.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Volgens mij had ik vroeger ook van zulke zelfgemaakte sloffen.
    Ik kan me voorstellen dat je hier echt heel blij van wordt! Dit moet je koesteren...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat een leuk gebaar zeg of niet. Het bestaat dus toch nog ;o) Geniet er lekker van.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Anoniem9:39 a.m.

    Wauw wat lief van die vrouw!
    Ik kreeg laatst een fiets van een buurvrouw..zomaar! Ik ga hem oppimpen voor onze dochter van bijna 10. Ik heb haar een appeltaart gebakken. Heerlijk toch zo,n gebaar,
    gr. mirjam

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Oh wat lief! Ik had vroeger ook van die sloffen, gemaakt door de bejaarden van de handwerkclub!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wij krijgen juist dezelfde van onze grootmoeder, zalig toch!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat ontzettend lief van dat mensje! Zulke dingen kunnen je dag helemaal goed maken.

    Vroeger had ik ook zulke sloffen. Weet niet meer hoe ik er aan kwam. Waarschijnlijk heeft mijn oma ze gebreid.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Zo wat een schat en wat goed te horen dat er nog zulke mensen bestaan op de wereld...

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wow, dat voelt goed!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Anoniem2:49 p.m.

    Heel ontroerend...........
    Het is en blijft waar ( voor mij ), de enige mensen die mijn huisvrouwen baan het meest waarderen en respecteren zijn de ouderen. Ik krijg altijd een compliment over mijn inzet voor mijn gezin. En ja...ook ik heb van een lieve oude dame dit soort slofjes gekregen in het oranje ( ze is ver in de 90 ).
    Ik vind het heel fijn voor je, dit gebaar, Nicole!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Het is een detail uit mijn prille jeugd dat ik al vergeten was.
    Ik kreeg ook zo van die wollen sokjes van mijn 'mit stien' (oma celestine)
    Dit blogstuk brengt me terug in de tijd, en maakt me blij.
    Ook voor jou vind ik het super! Het is leuk om die onverwachtse erkenning te krijgen

    BeantwoordenVerwijderen
  14. En soms zijn mensen gewoon leuk :)

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Fantastisch, dan ziet de wereld er gelijk een stuk mooier uit !!

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Anoniem8:30 p.m.

    Wat lief zeg! heerlijk omdit te lezen nicole. veel plezier ermee.

    Bloem28

    BeantwoordenVerwijderen

Leuk dat je een comment achterlaat! Bedankt!

Wil je op de hoogte blijven van alle comments? Vink dan eenvoudig het vakje aan met: Email follow-up comments!

Nicole Orriëns. Mogelijk gemaakt door Blogger.