De Roze Toverlaarzen

Het Dappere Thuisblijfmoedertje maakte zich zorgen. Ze maakte zich zorgen als ze ontwaakte, ze maakte zich zorgen als ze opstond, ze maakte zich zorgen tijdens haar dagelijkse werkzaamheden en ze maakte zich zorgen als ze ging slapen. Je kon gerust zeggen dat het Dappere Thuisblijfmoedertje zich veel zorgen maakte.

Maar van al dat zorgen maken word je ook niet vrolijker en dus besloot het Dappere Thuisblijfmoedertje op een dag dat het maar eens afgelopen moest zijn met al die zorgen. En ze kocht een paar woest roze cowboylaarzen die zo kitscherig waren dat het glazuur van de tanden van haar barse houthakker sprong.
'Wat zijn dat voor spuuglelijke laarzen?' riep hij uit en hield zijn handen voor zijn ogen om ze te beschermen tegen de felle glittering van de nepdiamanten op de gespen.

'Dit zijn toverlaarzen!' verkondigde het Dappere Thuisblijfmoedertje opgewekt. 'Als je zulke roze laarzen draagt, dan moet je wel lachen,' en ze grijnsde van oor tot oor als demonstratie. En toen danste ze de horlepiep en zag er zo stom uit dat iedereen moest lachen.

Vanaf die dag trok het Dappere Thuisblijfmoedertje, als de zorgen weer eens langskwamen, gewoon haar roze laarzen aan en schopte ze daarmee de deur weer uit.

En als ze ze niet heeft uitgetrokken, dan heeft ze ze nu nog aan.