De bodem

Het Dappere Thuisblijfmoedertje had een bodemloze put. Ze wist dat hij bodemloos was, maar toch bleef ze proberen hem te vullen. Elke dag gooide ze er alles in wat ze had, maar toch was het nooit genoeg.

Op een dag boog het Dappere Thuisblijfmoedertje zich voorover om te kijken of het al een beetje opschoot. Ze tuurde diep in de put, maar het was zo donker dat het moeilijk was iets te zien. Dus boog het Dappere Thuisblijfmoedertje nog wat verder naar voren en viel er toen uiteraard in.

'Is dit dan mijn einde?' dacht het Dappere Thuisblijfmoedertje terwijl ze steeds verder naar beneden tuimelde en zong zachtjes de Stuif es in hit: 'Dit is het einde, dat doet de deur dicht.'
En net toen ze dacht dat ze niet dieper kon zinken, zonk ze nog wat dieper.

'Nou ja zeg! Nou moet het toch niet veel gekker worden,' mopperde ze. 'Ik heb toch zeker niet alles gegeven om te eindigen in een bodemloze put?!' En in haar verontwaardiging strekte ze zich in haar volle lengte uit, en kwam aldus klem te zitten tussen de wanden van de put.

'Hm,' zei het Dappere Thuisblijfmoedertje tegen zichzelf, 'het ziet er naar uit dat ik zojuist een bodem heb gevonden in de bodemloze put. Mezelf!'
En met die woorden begon ze aan de moeizame klim naar boven. Hijgend wrong ze zich uit de put en bleef toen even uitgeput liggen in het zonnetje terwijl ze bijkwam van dit meest recente trauma.
'Zo, lekker de hele middag liggen zonnebaden zeker? En ik maar werken!' baste de Barse Houthakker die net thuis kwam van zijn werk.

Zwijgend keek het Dappere Thuisblijfmoedertje hem aan. Toen bracht ze langzaam en zorgvuldig haar middelvinger in verticale positie en presenteerde hem aan de Barse Houthakker.
'Gebruik je die vinger ook om te koken?' vroeg hij. 'Dan zou ik hem eerst maar eens goed wassen.'
Het Dappere Thuisblijfmoedertje zei niets, want sommige gesprekken zijn nu eenmaal oeverloos.

Toen zette ze in gedachten stevig haar voeten op de bodem die ze in zichzelf had gevonden en zei tegen niemand in het bijzonder: 'We eten vandaag Pizza Crossa, je weet wel, met die stevige bodem'.

Want dat vond ze wel toepasselijk.