Ik heb mezelf op een gids getrakteerd, een soort persoonlijke TomTom! Als ik nu weer eens de weg niet weet, of hopeloos verdwaal, helpt ze me wijs te worden uit de kluwen van richtingaanwijzers, ingewikkelde kruisingen en t-splitsingen. Samen verkennen we de woeste hooglanden, dramatische gebergten en vredige, lommerrijke weides van het leven. Soms ontdek ik plekjes die zo uniek lijken dat ik denk dat ik de eerste ben die ze ontdekt! Maar dan zie ik een verstofte Lonely Planet Gids en Big Mac wikkels rondslingeren, de sporen van andere reizigers.
Aanvankelijk baalde ik als mijn prachtige ontdekking niet nieuw bleek. Maar nu haal ik mijn schouders op in het besef dat iedereen zijn eigen reis maakt. En mijn ontdekkingen zijn nieuw voor mij. Daar doet het massatoerisme niets aan af.
Je begrijpt dat ik erg blij ben met mijn gids. Als ik nu de weg weer eens kwijt ben helpt zij mij zoeken.
Zo kom ik nog eens ergens.
Ik heb ook een gps (geen tomtom) en ik kàn écht niet zonder. Met alle omwegen en werken overal zou ik anders al 'tig keer te laat gekomen zijn op lessen en examens.
BeantwoordenVerwijderenIs het heel erg als ik zeg dat ik nog het groot stratenboek van Shell gebruik?
BeantwoordenVerwijderen