In het land van PDD-NOS is alles anders. Je moet er de zaken bijvoorbeeld veel erger voorstellen dan ze eigenlijk zijn. Zo 'nu en dan' is daar 'altijd' en 'een klein beetje' is daar 'een heleboel'. Ik kan er maar moeilijk aan wennen.
Maar de bewoners van het Land van PDD-NOS zijn allervriendelijkst en zeer hulpvaardig. Ze werken samen om kind en land te beschermen tegen de monsters die de schatkist van het land bewaken. Er heerst een groot gevoel van saamhorigheid nu de monsters de financiële teugels hebben aangetrokken en zaken als therapeutisch paardrijden veel moeilijker te verkrijgen zijn. Iedereen spreekt er schande van.
Gelukkig hebben ze goede integratieprogramma's en persoonlijke begeleiders om nieuwelingen wegwijs te maken. Ik heb nog veel te leren, want in het land van PDD-NOS ben ik wereldvreemd. Zo stond ik met mijn oren te klapperen bij deze wijsheid: 'Het is belangrijk dat je al je geld opmaakt, anders krijg je volgend jaar minder!'
'Betekent geld over houden dan niet dat je te veel had gekregen?' vroeg ik nog.
'Geeft niks hoor, geen enkele vraag is dom,' verzekerde mijn integratiecoach mij toen op warme toon.
In het land van PDD-NOS voel ik mij alsof ík PDD-NOS heb.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Hoi,
BeantwoordenVerwijderenDank je wel voor je bezoek aan mijn weblog.
Heb even hier en daar rondgelezen en je hebt een leuke stijl van schrijven. Zal hier zeker nog eens terug komen.
OT, heb ik mooi geluk dat ik een mixer heb kunnen regelen. Scheelt mij weer een work-out :-)
Groetjes Babette
Haha, herkenbaar! En het kan nog gekker hoor: te veel opgemaakt hebben betekent volgens 'hen' namelijk niet dat je eigenlijk meer nodig had. Verder krijg je op je kop als je meer hulp hebt geboden dan vooraf afgesproken was, ook als je verdediging is dat je bijvoorbeeld ook het kind zijn moeder bent (die toevallig ook bevoegd is tot het geven van bepaalde trainingen). Echt waar: ze hebben onze PGB vorig jaar stopgezet omdat ik Mahmoud niet allen naar activerend heb begeleid, maar omdat ik hem ook hulp heb geboden. Dat was niet de afspraak. Uiteindelijk heb ik het bezwaar gewonnen en het PGB terug, maar men heeft hiermee wel bewezen dat het nog gekker dan gek kan.
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat dit soort etiketten volkomen onzinnig zijn, ook niet fijn voor een kind dat voor de rest van zijn leven kan gaan denken dat er iets niet 'normaal' aan hem is. Iedereen is verschillend en leert anders, we zijn gewoon allemaal verschillende mensen met verschillende uitdagingen. Jouw zoon is gewoon jouw lieve begaafde zoon en daar verandert niks aan. Het gevoel anders te zijn en daarom anders behandelt te worden dan anderen is helemaal niet fijn voor kinderen en kan een grote invloed hebben. het feit is gewoon wij zijn allemaal anders en functioneren allemaal anders. Sommige mensen passen zich goed aan en voor andere mensen is het bijv belangrijk om hun authenticiteit te bewaren, zodat ze hun unieke kwaliteiten behouden, die ze later nodig hebben. Ook vaak omdat ze bijzonder zijn, bijzondere en nieuwe dingen te bieden hebben. Een andere manier van zijn en functioneren soms, meer ontwikkeld vaak. Meer in balans en meer vanuit heelheid, eenheid met zichzelf. Een andere volgorde van ontwikkelen ook vaak, zoals eigenlijk alle kinderen een natuurlijke andere volgorde van ontwikkelen hebben. Waar in het huidige onderwijs vaak geen ruimte voor is. Neem het niet serieus. Kijk wat hij, als een van ons allen, en een mooie bijzondere jongen, nodig heeft om zich goed te voelen. Praat er met hem over. Hoe hij zich voelt en wat hij graag zou willen, wat hij nodig heeft om zich goed te voelen. Succes! geniet van zijn schoonheid!
BeantwoordenVerwijderenVeel 'hulp' kan ervoor zorgen dat een kind nog meer 'er is iets mis met mij' gaat voelen.
BeantwoordenVerwijderen