Duh.

De commotie rondom de vroege dood, en daarop volgende comatose toestand, van Jans toekomstige carrière op de middelbare school heeft mijn intellect geen goed gedaan.

Toen ik donderdagmorgen de school uitrende voor mijn Donderdagochtend Loop, (zes kilometer, douchen, en dan heel snel naar de Hema voor koffie), deed mijn mp3-speler het ineens niet meer. Driftig drukte ik op de volumeknop, maar het geluid van mijn smartelijke country and western songs bleef hardnekkig uit. Ik zette het ding maar eens uit, en opnieuw aan, maar tevergeefs. Het kreng bleef hardnekkig zwijgen.

'Ook dat nog,' mopperde ik binnensmonds, maar toen voelde ik wat in mijn nek. Het waren mijn oordopjes die ik vergeten was in te doen.

Duh.