En het geschiedde in die dagen dat het Dappere Thuisblijfmoedertje plotseling niet meer kon zitten. Het was niet dat haar benen niet bogen, of haar billen niet zaten, het was meer dat ze gewoon niet meer kon zitten.
Elke keer als ze zich opmaakte om te gaan zitten, vloog ze nét voor haar billen contact maakten met stoel of bank weer in een rechte houding. 'Nog even dit,' of 'nog even dat,' mompelde ze dan.
Van al dat rondrennen en niet zitten werd het Dappere Thuisblijfmoedertje wel een beetje moe. 'Ik ben moe,' zuchtte ze dan ook. 'Ik wou maar dat ik eens rustig kon zitten!'
Zo rende het Dappere Thuisblijfmoedertje haar dagen door. Ze rende, en ze rende, en ze rende nog wat meer. Tot op een dag ze zo moe was dat ze wenste: 'Ik wens dat ik eindelijk eens kon liggen!' Verwachtingsvol keek ze omhoog naar de hemel, maar er gebeurde helemaal niets.
'Het zou ook eens wel,' mopperde het Dappere Thuisblijfmoedertje en rende door het huis om de was te doen, de was te vouwen, de kleren voor de volgende dag klaar te leggen, en de ontbijttafel alvast te dekken.
Maar de volgende dag werd er aan de deur geklopt en toen het Dappere Thuisblijfmoedertje open deed stond daar een Geniepig Verkoudheidsvirus.
'Goedemorgen Dapper Thuisblijfmoedertje,' zei het Geniepige Verkoudheidsvirus. 'Ik kom uw keel kraken.'
Het Dappere Thuisblijfmoedertje probeerde nog de deur in zijn gezicht dicht te gooien, maar als een snelle Jehovagetuige stak het Geniepige Verkoudheidsvirus zijn voet tussen de deur, en wrong zich snel naar binnen.
Eerst probeerde het Dappere Thuisblijfmoedertje hem gewoon te negeren, maar toen dat niet hielp ging ze hem te lijf met alles wat ze in huis had: vitamine C, Echinaforce, drop en paashazen. Maar die laatste at ze eigenlijk gewoon omdat ze ze zo lekker vond.
Doch haar verzet was tevergeefs en op zondagavond kreeg het Dappere Thuisblijfmoedertje het plotsklaps heel erg heet, en vervolgens heel erg koud, en al snel parelde er koortszweet op haar voorhoofd. Verbluft zei ze tegen haar Barse Houthakker: 'Het lijkt wel of ik ziek word!'
En zo kreeg het Dappere Thuisblijfmoedertje haar wens. En voor minstens een dag lag ze prinsesheerlijk in haar bed en hoefde helemaal niets te doen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
haha, hoe zielig je je ws ook voelt, ik moet er toch om lachen (en ben natuurlijk stikjaloers dat ik niet zelf even plat op bed mag ~-: )
BeantwoordenVerwijderenpfff nou als je echt ziek bent met flinke koorts dan ben je echt niet blij dat je in bed ligt.
BeantwoordenVerwijderenwas je nou maar eerder gewoon lekker gaan zitten met een kop thee en een boek!
( hihi makkelijk praten tegen een ander he? ik doe het zelf ook )
O ja, herkenbaar!
BeantwoordenVerwijderenJe kan nooit ziek zijn, en ben je het wél, dan geniet je ook niet van de 'relatieve rust'....
Beterschap!
Nou, géén beterschap dan maar. Dan kun je er nog een paar daagjes aan vastplakken..
BeantwoordenVerwijderenNicole, het is je 'van harte gegund' ;-)!!
BeantwoordenVerwijderenLaatst ben ik het hele weekeind in bed gaan liggen, mijn hele hoofd zat vol, ik was zelfs een tikkie doof. 'En nu is het genoeg!': dacht ik:'Ik blijf in bed het hele weekeind'. En het beviel mij uitstekend. De een ging stofzuigen, de andere dweilen, weer een ander ging boodschappen doen en koken, de ander deed de was. En ik maar slapen, slapen, slapen, mmmmmm....
Tineke
Beterschap!
BeantwoordenVerwijderenNvR