Ik heb het gevoel dat ik de laatste tijd te veel voor rede vatbaar ben geweest wat de opvoeding betreft. En dat heeft mijn persoonlijke effectiviteit als moeder en opvoeder geen goed gedaan.
In mijn verdediging: ik voorzie een grote toekomst in de advocatuur voor die kinderen van mij, want wat ik ook zeg, ze hebben altijd een weerwoord. Compleet met aankondiging, middenstuk, slotstuk en eindconclusie, vlot gepresenteerd in Powerpoint.
En hun eindconclusie snijdt over het algemeen net genoeg hout dat ik begin te twijfelen aan mijn standpunt, en inschik. Met andere woorden, ik ben dat, wat des duivels is voor iedere opvoeder: inconsequent. Het schrikbeeld van iedere opvoeder, op straffe van een onopgevoed, emotioneel beschadigde kind tot de dood er op volgt.
Neem nou de regel: wie zijn bord niet leeg eet moet na Sesamstraat naar bed. Deze regel stamt nog uit die zonovergoten dagen dat Sesamstraat om half zeven was, en de kinderen tegelijkertijd met Tommie, Ienieminie en Pino gingen slapen: 'Kijk maar, Tommie gaat slapen, dus jij ook!'
Inmiddels is Sesamstraat zo vroeg dat de kinderen er van overtuigd zijn dat Tommie, Ieniemienie en Pino stiekem weer uit bed komen, en dat doen zij dus ook. Maar de kern van de regel heeft standgehouden: wie zijn bord niet leeg eet moet om half zeven naar boven.
Maar stel nou dat je kind zijn bord bíjna leeg heeft, het is mooi weer, en buiten hoor je het uitgelaten gejoel van de buurtkinderen. Dan zeg je als inconsequente moeder: 'Nou ja, toe dan maar. Je hebt het tenslotte bijna op.'
Ook een lastig item: huiswerk maken. Iedere dag informeer ik braaf: 'Maartje heb je nog huiswerk?' zodat ik haar naar haar kamer kan sturen om daar huiswerk te maken, want dat doen goede moeders. Maar wat te doen als het kind 'nee' antwoordt?
'Huh? Maar je hebt morgen toch een proefwerk?'
'Ja maar dat heb ik vandaag al geleerd tijdens ZAP*.'
'En die schriftelijke overhoring dan voor geschiedenis?'
'Die ga ik morgen leren tijdens Zap. Anders heb ik dan niks te doen.'
'Heb je dan helemaal geen huiswerk?'
'Nee. Mag ik op de Playstation?'
Ik heb daarom besloten de teugels aan te trekken. Voortaan valt met mij niet meer te redeneren. Regels zijn regels, en Consequent is mijn eerste naam.
was getekend,
Consequent
* ZAP = Zelfstandig Actief Productief, oftewel huiswerk maken op school
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Nicole Orriëns. Mogelijk gemaakt door Blogger.
Ik ben bang dat je niet de enige bent die zo'n moeite heeft om consequent te zijn. Op papier lijkt het zo gemakkelijk, maar in de praktijk...... mijn kinderen willen gewoon niet meewerken ;-)
BeantwoordenVerwijderenIngrid.
Lekker herkenbaar,
BeantwoordenVerwijderen's ochtends bedenk ik me dat steeds ook weer, of als ik heerlijk ,alleen, loop te wandelen met de hond...maar in het leven van alle dag, met 5 kids om me heen,-zucht- dan valt dat nog niet mee, maaaaarrrr gelukkig heb ik veel "collega's", en samen houden we de moed er in! :) Adriana
:) ik wist we zeker dat ik een hééél consequente moeder zou zijn. Ik had er alleen niet zo bij stil gestaan dat de opvoeding ook minstens 18 jaar duurt....
BeantwoordenVerwijderenSterkte.
BeantwoordenVerwijderenIk wens je veel geluk met je voornemen, voor mij blijft het een werkpuntje ;)
BeantwoordenVerwijderenConsequent zijn is volgens mij niet te doen, tenminste, niet zoals 1 van de vorige schrijfsters zo goed verwoordde, dat 18 jaar lang...voor ieder kind!!
BeantwoordenVerwijderenMaar ik heb weer smakelijk gelachen!
Tineke
Ach ja. We kennen het allemaal. Ik houd het bij het streven zo consequent mogelijk te zijn, maar mag best af en toe de teugels laten vieren. Als ik het gepast vind :-).
BeantwoordenVerwijderenik schrik hier een beetje van, de reacties dat het zo herkenbaar is dan. had je dan niet iets minder kinderen op de wereld moeten zetten?
BeantwoordenVerwijderenUh, wij gaan hier juist uit van strakke teugels die we gaandeweg steeds meer laten vieren. Tenminste, dat is het plan. Als ik jou nu lees, is dat dus niet zo'n best idee?
BeantwoordenVerwijderenAch, consequent zijn, dat kost me geen moeite en (met reden) boos zijn op de kinderen kan ik ook heel goed (is vaak toneelspel, maar het heeft wel effect!). I rest my case.
Weet je wat ook veel goed / kwaad doet voor je opvoednormen en -waarden? Een maandje of wat flink zwanger zijn. En de kleine mormels weten dat maar al te goed. Ze eten dus op lange, papa-loze dagen alleen nog maar patat voor de tv...
BeantwoordenVerwijderen