Na vele uren handenarbeid zijn de schoolsurprises af, en ik stond net de prijs van de cadeautjes te krabben om ze in de surprise te verstoppen, toen Jan riep: 'Doe dat maar niet! Anders geloven ze niet dat het genoeg heeft gekost. Net als vorig jaar.'
Ik stopte abrupt met krabben en vroeg: 'Huh?'
'Vorig jaar zei Ingeborg: 'Is dit alles? En ze zei dat het maar één euro had gekost,' legde Jan uit.'
Verbluft keek ik hem aan: bij zoveel onbeleefdheid val ik altijd even stil. Gelukkig wist ik me snel te herstellen en zei:'Weet je wat Jan? We doen er gewoon ook de kassabonnen bij! En een nota met onze arbeidsuren en gemaakte materiaalkosten.'
Ik geniet toch zo van de voorbereidingen voor Sinterklaas.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Over 2 jaar is mijn oudste ook aan de beurt, als hij in groep 5 zit. Ik houd mijn hart vast, als ik dit allemaal zo lees.
BeantwoordenVerwijderenJe bent toch als moeder in staat om zo'n kind iets aan te doen...aaaargh.
Sterkte morgen!
Ingrid
de ouders van dat meisje hebben toch ergens iets nagelaten in de opvoeding.
BeantwoordenVerwijderenTijdens het Overblijven vroeg ik aan de kinderen of ze al iets in hun schoentje hadden gekregen. In mijn verbeelding zag ik suikergoed en een piepklein knuffeltje in hun schoen. Niet dus. Het waren complete Nitendo ( hoe schrijf je dat )spellen, iets met Playstation....en iets voor de Wii.
BeantwoordenVerwijderenZucht, zucht, zucht.