Er is mij wel eens verweten dat ik altijd 'zo snel weg' ben bij zwemles, school en scouting. Ik herken daar niets in, want ik breng mijn kinderen altijd naar binnen, blijf even bij ze, en neem dan innig afscheid. Helemaal in orde, toch?
De geïmpliceerde kritiek herken ik dan ook niet, en irriteert me mateloos. Dus toen ik gezellig met Ot de Sinterklaasversieringen in het zwembad stond te bewonderen, en er een badjuf langs kwam die op warme toon tegen me zei: 'Góéd zo,' overspoelde irritatie mijn natuurlijke drang tot conflictvermijden en aardiggevondenwillenworden.
Op scherpe toon vroeg ik:: 'Pardon? Hoezo 'Goed zo? Wat wil je daarmee zeggen? Dat ik er niet genoeg ben voor mijn kinderen? Dat ik altijd 'zo snel weg ben?' 'Dat ik mijn kinderen niet de aandacht geef die ze verdienen? Dat ik een lakse, ongeïnteresseerde moeder ben? Hè, hè?! Nou?! Nou?! Hád je wat?!'
Nou ja, eigenlijk knikte ik gewoon vriendelijk, want zoals ik al zei: Ik ben nogal conflictvermijdend, en ik sluit paranoia ook niet uit.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
pfff nou als ze echt bedoelde wat jij denkt dat ze bedoelde dan had ik dat echt niet gepikt hoor! wat ontzettend denigrerend om zo te reageren, bah!
BeantwoordenVerwijderenen je kunt ook assertief zijn zonder agressief te worden, dat is nog veel effectiever ook.
Zoooooooooooooo herkenbaar, jouw innerlijke reactie :-)
BeantwoordenVerwijderenTineke
en ik ben weer te klef.... tis ook nooit goed he?
BeantwoordenVerwijderenAls ik mijn kind onder water moest duwen van de juf en hij daarna hysterisch huilde, mocht ik 'm niet troosten.... ik moest loslaten
liefs nvr
Pfffff. Kinderen hebben voor een stuk toch ook een eigen leven? Je hoeft toch niet eindeloos boven op hun lip te zitten? Niet iedere moeder (mijzelf incluis) is 'zo heerlijk sociaal' en van nature geneigd om te blijven hangen en praatjes te maken (bovendien voelen kinderen dikwijls toch wel aan of het natuurlijk gedrag van jezelf is of niet).
BeantwoordenVerwijderenFroukje