Na acht jaar kinderen naar zwemles brengen dacht ik niet dat iets mij nog kon verrassen.
Tweeëneenhalf jaar doen over diploma A, de verzengende hitte in de veel te kleine kleedkamers, de extreem oncharmante blauwe zakjes die je om je schoenen moet doen omdat je weer eens moet komen 'kijken', de 'meezwemlessen' en de onmogelijke lestijden. Ik heb het allemaal eerder gezien en eerder gedaan.
Maar vandaag trof mij een uit de kluiten gewassen badmeester in strak Speedo vrouwenbadpak, zijn geslacht een uitpuilende bobbel waar mijn ogen, als een stel ramptoeristen, onwillekeurig steeds opnieuw naar afdwaalden.
Blijkbaar heb ik het toch niet allemaal eerder gezien.
Goddank.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Nicole Orriëns. Mogelijk gemaakt door Blogger.
:/ vreemde mensen heb je toch.
BeantwoordenVerwijderenAh jakkie!!!
BeantwoordenVerwijderenik lig dubbel :) - al ben ik heeeel blij dat ik dat niet moest aanzien :)
BeantwoordenVerwijderenMaakt heel de zwemles natuurlijk veel leuker :-)
BeantwoordenVerwijderenNa acht jaar mochten ze wel eens met iets nieuw op de proppen komen, niet? Blijkbaar was 't geslaagd. (Of toch niet?)
BeantwoordenVerwijderenDa's ook wat..
BeantwoordenVerwijderenwat zou het geweest zijn? (-;