Het was weer tijd voor de Meezwemles, en dus wroette ik in mijn kast op zoek naar een decente bikini, die mij niet noopte eerst nog mijn bikinilijn te civiliseren. Ik ben altijd al een voorstander geweest van de trend 'Let's go bush'.
Daar stonden we met onze, door de tijd gekneedde lichamen: twee moeders, een opa en een broeierige, Spaans uitziende vader die me sterk aan Maxima's knappe broer deed denken.
Hand in hand zongen we met z'n allen de Zevensprong en lieten ons onder water duwen door ons kroost. We lieten ze van ons winnen bij een wedstrijd naar de overkant, en we bewonderden hun eerste zwemslagen.
En terwijl we daar bibberend en nat in het water leuke ouders en opa stonden te zijn, ervaarde ik een groot gevoel van verbondenheid.
We hadden allemaal hetzelfde doel: er zijn voor ons kind.
Er gaat toch maar niets boven lotgenoten contact.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Maar voortaan liever niet meer in het zwembad.
BeantwoordenVerwijderenja, da's ook niet mijn favoriete plaats om solidair te staan wezen ...
BeantwoordenVerwijderen