It's been a hard day's night

'It's been a hard day's night, and I've been working like a dog,' zongen de Beatles opgewekt, hoewel ze 'dog' beter hadden kunnen vervangen door 'mom'.

Vandaag hebben de kinderen namelijk studiedag, en dat betekent dat ze die dag juist níét studeren, maar thuis zijn. Met het oog op de verjaardag van de Goedheiligman over tien luttele dagen, en de fijnzinnige terechtwijzing over Jans lakse suprises van zijn meester, besloot ik deze studiedag dan maar te gebruiken om een paar waanzinnig goede surprises voor school te fabrieken.

Dus hees ik de kinderen in hun winterjassen en wandelde met ze naar het centrum, zo'n tweeëneenhalve kilometer verderop. Daar kochten we bij de Hema behangplaksel en ballonnen, en eigenlijk hadden Ot en Piet nog nieuwe schoenen nodig, dus dat heb ik ook maar even geregeld a raison van vijfenzestig euro. Hm..., ik vraag me af of ik zo'n studiedag kan declareren.

Eenmaal thuis las ik de onbegrijpelijke instructies op het pakje plaksel, en besloot toen maar gewoon de Op Goed Geluk Methode te hanteren. Ik mikte wat poeder in een bak, gooide er wat water bij, en roerde als een wilde. Het klonterde ook als een wilde, maar na wat kneden en nog wat water, leek het mij 'goed genoeg'. Samen met Jan kledderde ik grote stukken krant in het papje en plamuurde die over de ballonnen.

'Doe maar flink dik Jan, want ik wil dit niet nog een keer hoeven doen,' verklaarde ik.
'Inderdaad,' beaamde Jan, 'wat een vies gedoe.'

Nu zijn Jan en ik de trotse bezitters van een surprise in wording. Als hij klaar is spuiten we hem goudkleurig en daarna schrijf ik er met watervaste stift fijnzinnig op: 'Je mag een gegeven paard niet in de bek kijken! Groeten van de Sint.'