Het boek Hypermama van Sanne Bloemink raakte bij mij een gevoelige snaar, want hoewel ik mezelf niet als een hypermama beschouw heb ik vaak het gevoel dat ik er wel één zou moeten zijn, op straffe van het etiket: 'Lakse, niet betrokken moeder, die ook nog eens een hekel heeft aan Flip de Beer.'
Hypermama's zijn volgens Sanne Bloemink moeders die zich helemaal op het moederschap en de opvoeding van hun kinderen storten, en ze voortdurend stimuleren. Ze karren met hun kinderen rond naar clubjes, oefenen thuis taal-en rekenvaardigheden en bereiden samen met hun kleuter diens powerpointpresentatie 'Dit is mijn konijn' voor.
Maar kun je in het huidige schoolsysteem vermijden om een hypermama te worden?
Ik dacht dat het genoeg was als ik mijn kinderen thuis opvoedde, verzorgde en liefhad. Maar ik word er voor mijn gevoel voortdurend aan de haren bij gesleept. Dan moet er weer gekeken worden naar een toneelstukje, gereden worden voor een excursie, komt Flip de Beer logeren of moeten de schoolramen worden gelapt.
Wanneer doe je als moeder genoeg? En wanneer ben je een hypermama of, god verhoede het, een lakse mama?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
D'r is er maar eentje die dat weet en dat ben jij.
BeantwoordenVerwijderenLaat je toch niet zo leiden door wat Jan en Alleman en wel niet* van ZOU KUNNEN vinden.
Ook al is het misschien wetenschappelijk onderbouwd, of inmiddels alweer achterhaald.
Als jij je gezin én jezelf recht in de ogen kunt blijven kijken, dán doe je het goed!
Groet, Erna
*doorstrepen wat niet van toepassing is :-)
Poeh.. ik ben blij dat hyperpapa's sowieso niet bestaan..
BeantwoordenVerwijderenawel josvanvenrooij..
BeantwoordenVerwijderendat denk ik ook niet !
Oh ja. Hypermama's. Daar heb ik, sorry, het schurft aan. Met van die kinderen die strak van de onverdeelde aandacht staan en die allemaal apekunstjes kunnen. 'Hij is zooo slim!' roept de hypermama dan. Als zoonlief gedrild van 1 tot 10 telt.
BeantwoordenVerwijderen