Relatieperikelen

Je kunt niet dertien jaar moederen, en overgeleverd zijn aan de grillen van kinderen en het schoolsysteem, zonder dat dit zijn sporen nalaat. Bij mij heeft zich dit vertaald in een overweldigend verlangen dat de deur in de klink wordt gedaan.

Zo kon het gebeuren dat, toen Floris op een regenachtige avond thuiskwam, ik niet jubelde: 'Wees welkom, liefde van mijn leven, licht in mijn ogen! Laat mij u koesteren aan mijn hijgende boezem,' maar nors riep: 'Deurrr in de klink!'

'Ja zo,' mompelde Floris en begon zich te ontdoen van jassen, tassen, oordopjes en Birkenstocks, die hij in een wanordelijk hoop op mijn nette tafel gooide.
Maar 'zo' is voor mij allang niet goed genoeg meer.

Dus ik herhaalde met kracht mijn eerdere statement: 'Deur in de klinkkk!'
'Joh, zeur toch niet zo!' merkte Floris nu geërgerd op.
'Doe dan de deur in de klink! Je weet toch dat dat belangrijk voor me is?!'
'Ja zo.'
'Nee nu!'
'Als ik er klaar voor ben!'
'Ik vind jouw asociaal.'
'En jij bent een zeur.'
'Niet, jij moet gewoon die deur in de klink doen.'
'Ik ben niet asociaal, jij bent een zeur.'

Net wilde ik in woede de deur zelf dan maar sluiten, toen Floris besloot dat het hem kon behagen hem in de klink te doen.

'Liefde is een werkwoord,' zeggen ze.
Dat is een open deur die niemand meer in de klink kan doen.