Bedpartners

Nu de dagen korten, en de nachten lengen slaap ik graag onder een extra deken. Zo niet Floris, die er dan ook niet voor schroomt mijn zorgvuldig gedrapeerde deken woest weg te duwen, en op die manier mijn hele bedcompositie bederft.

Zo kon het gebeuren dat in mij een verlangen wakker werd naar twee éénpersoonsdekbedden. En in gedachten zocht ik al allemaal nieuwe, leuke dekbedhoezen uit. Er was maar één probleempje: Floris.

Zonder zich ook maar een seconde te bedenken schoot hij mijn lumineuze idee neer: 'Nee, dat wil ik niet.'
'Maar waarom dan niet,' zeurde ik, en stiekem maakte ik mij op voor een liefdesverklaring dat hij met mij onder één deken wenste te verblijven.
Floris richtte zich op in zijn volle één meter zeventig en verklaarde: 'Een eenpersoonsdekbed is veel te klein voor mij! En dan zeker steeds met mijn voeten buitenboord hangen.'

Tsja, wat kun je ook eigenlijk verwachten van een man die zich enkel met strandlakens wenst af te drogen, omdat gewone handdoeken te klein zijn voor zijn machtige torso.

Uiteindelijk had Floris het laatste woord: 'Als je het 's nachts zo koud hebt, dan kom je maar tegen mij aan liggen,' en ik zag hem tersluiks in zijn handen wrijven van genoegen.