Het voordeel van het matige zomerweer is dat we de alom tegenwoordige speeltuintjes ruimschoots voor onszelf hebben. Meestal surveilleer ik dan goedmoedig vanaf een bankje, gewapend met een flesje spa en boek. Maar vandaag besloot ik, aangespoord door het aarzelende zonnetje, ook eens wat te dartelen op zo'n trampoline.
Voorzichtig sprong ik een paar keer op en neer, prettig verrast door de verende sensatie. Aangemoedigd sprong ik wat harder, en nog wat harder. Wat was ik goed zeg!
Triomfantelijk riep ik naar de kinderen: 'Kijk eens wat mama kan!' en spreidde bij mijn volgende sprong wijd mijn benen.
Memo aan mezelf: 'Ga niet heel hard springen op een trampoline als je je bekkenbodemspieroefeningen weer eens niet hebt gedaan.'
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Volgende keer toch maar weer gewoon een boek lezen?
BeantwoordenVerwijderenDus...
BeantwoordenVerwijderenannelies van de pies.
Ik verwachte 'm al na de 1e sprong, ik doe die oefeningen nl. nooit en kom niet verder dan een home-run rechtstreeks op mijn doel af!
Dus ehhhh...petje af en op naar de salto!
Ja, heerlijk die trampolines. Ik heb mij ook laten verleiden en ging met een natte broek naar huis.
BeantwoordenVerwijderenToch maar eens aan die oefeningen beginnen!