Op vakantie

Eens per jaar verruilen wij onze comfortabele twee-onder-een-kap woning voor een te krappe caravan, het mag natuurlijk niet teveel kosten, want dat is 'zo leuk voor de kinderen.' Grimmig geniet ik van het op-vakantie-zijn.

'Wat hebben we het gezellig he, kinderen!' juich ik vastbesloten. 'Állemaal de jassen aan, want het regent wel een beetje.'

Omdat een caravan nu eenmaal een beperkte ruimte heeft, hebben onze verhuurders een optimistische groene luifel aan de voorkant bevestigd, zodat we bij weer en wind, nacht en ontij toch buiten kunnen zitten. Treurig drupt daar nu de regen af, want de zon heeft het voor gezien gehouden en is naar zonniger oorden vertrokken. Om de druilerige sfeer te verlichten spelen we dan maar de enige cd in de caravan, van Jan Smit, die zorgvuldig rijmelend zingt over het leven, en dat het maar voor even is.

Ondanks al onze luifelruimte voel ik toch wel eens even de behoefte me terug te trekken. Dan open ik een van de vele deurtjes, waarachter een wc, kast, of slaapkamer schuilgaat. Regelmatig sta ik dan oog in oog met het glaswerk, want al die deurtjes lijken op elkaar.

Zwijgend hef ik dan een denkbeeldig glas naar mijn weerspiegeling.

Op de vakantie!