Ook al ben ik inmiddels dertien jaar moeder, toch vrees ik nog regelmatig ontmaskerd te worden als een bedrieger.
Ik voel me als een slechte actrice in een B-film, zo'n film die de bioscoop niet eens haalt, maar direct op video wordt uitgebracht. En de helft van de tijd ken ik mijn teksten niet.
Het is niet dat ik nooit voldoe; er zijn momenten, als de kinderen ziek zijn bijvoorbeeld, dat ik me echt een moeder voel. Dan omring ik ze met zorg en tederheid, precies zoals een moeder dat hoort te doen.
Momenteel ben ik me aan het inlezen voor een nieuwe akte: Moeder van een puber. Ik lees ter voorbereiding: 'Alles went, ook een adolescent,' en het weemoedige 'Vroeger was je zo lief...'
Zorgvuldig prent ik mijn teksten in: 'Ik snap er niks van, maar ik begrijp je wel,' en de klassieker 'Het is hier geen hotel!'
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
:) ik lees ook altijd vanalles 'ter voobereiding'. Je moet toch èrgens op kunnen terugvallen en als de kinderen dan niet reageren zoals je gehoopt had kun je't nog altijd op je boek schuiven.
BeantwoordenVerwijderenSterkte :)
BeantwoordenVerwijderenJa, altijd leuk die pubers.
BeantwoordenVerwijderenAls ik iets niet meer ben op dit gebied, is het wel pedagogisch correct.
Dus af en toe wordt hier over en weer flink gescholden en met deuren geslagen...om daarna alles geheel pedagogisch verantwoord uit te praten.