Ik was binnen aan het werk toen ik plotseling werd opgeschrikt door een ijselijke gil, gevolgd door: 'Alarm, alarm! Otsmoeder, alarm!'
Met knikkende knietjes sprong ik op, en rende sneller dan het licht naar buiten in de richting van de alarmerende kreten. Speedy Gonzales had het mij niet kunnen verbeteren!
Buiten kwam een buurjongetje me al tegemoet: 'Alarm, alarm Otsmoeder! Ot z'n hele hoofd ligt open!'
En inderdaad, een paar meter verderop kwam Ot luid huilend aan lopen, wijzend op zijn voorhoofd. Bevreesd tilde ik zijn pony op, en zette me schrap voor een bloederige vleeswond à la Stephen King, doch slechts een beschaafde schaafwond groette mij.
'Gelukkig, dat valt mee,' diagnosticeerde ik met mijn beste doktersstem, en voegde er met een trilling van de doorstane emoties aan toe: 'Jullie moeten niet zo overdrijven zeg!'
'Jij kunt hard rennen, hè?' antwoordde het buurjongetje op vertrouwelijke toon.
Toen ging ik naar binnen, nog wat wiebelig op mijn benen van de schrik, en vinkte op mijn te-doen-lijst af: Snelheidstraining.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Nicole Orriëns. Mogelijk gemaakt door Blogger.
Het is eigenlijk een wonder dat ik nog nooit zelf van de trap af gestuiterd ben, terwijl ik in vliegende vaart een kind ter redding schoot...
BeantwoordenVerwijderenmijn jongste is een dochter..
BeantwoordenVerwijderenin tegenstelling tot de eerder ge-arriveerde jongens is zij niet van de verbaal-vlugge soort. Haar eerste woordjes lieten een eeuwigheid op zich wachten, en ondertussen laat mevrouw zich bedienen. Door middel van uiterst efficiënte gebaren,de nodige charmes en een universele woordenschat krijgt zij haar Wil.
Zo is daar de klank 'EI'
zagerig en herhalend uitgesproken betekent dit.. pak mij..
Dan heb je de meer indringendere EI , die gaat gepaard met een wijzende vinger, deze staat symbool voor 'ik wil..' waarop je op zoek kan gaan, naar het onderwerp van dat verlangen..
Of bijvoorbeeld de ellenlange EIEIEIEIE die staat dan weer voor 'mijn' .. waarop de broers verondersteld worden hun speelgoed af te staan (en nooit meer terug te zien)
Kort samengevat, ik dacht dat ik ze allemaal kende, het gigantische gamma bereikte stilaan zijn grenzen. Tot ik kort voor de zomer een plots hevig en aandurend geluidsignaal waarnam ... dit had ik nooit gehoord ..
het was een 'hellep mama, ik hang met mijn armen aan het terras te bengelen'.. en hoewel de grond slechts 10 cm onder haar voeten was, was zij uiterst tevreden van mijn snelle respons tijd !