Ik kreeg bezoek van mijn oudere, sjieke dame, en dus rende ik tussen de middag door het huis om alle tekenen van nalatig huishouden uit te wissen. En als sluitstuk spoot ik kwistig bloemengeuren in de wc en stelde mijn Ambi Puresse in op een luchtverfrissing om de zes minuten.
Zelfs aan onze entree dacht ik. Ik maande alle kinderen hun fietsen eindelijk eens in het speciaal daarvoor aangeschafte fietsenrek te zetten en verwijderde alle rondslingerende speelgoed. Tevreden keek ik rond: het zag er keurig uit.
Mijn bezoek arriveerde en wij converseerden aangenaam over van alles en nog wat, en ik presenteerde thee en gebak. Toen trok ik mij even terug op het toilet, al die sloten thee lieten mijn blaas niet onberoerd, en toen ik terug kwam stond mijn bezoek voor het raam dat uitkijkt op onze achtertuin.
Ik verstarde in mijn Birkenstocks: de achtertuin! Ik had vergeten de achtertuin op te ruimen.
Ik voegde mij bij haar, en zwijgend staarden wij de tuin in, die veel leek op een kleine vlooienmarkt.
Na een tijdje mompelde ik: 'Tsja...'
Toen keek ze me vriendelijk aan en zei: 'Kind, je kunt ook niet alles!'
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Wat een verademing zo'n reactie!
BeantwoordenVerwijderenIngrid
Zo waar als wat! een glimlach verscheen na de laatste regel te hebben gelezen.
BeantwoordenVerwijderenGa zo door Nicole! en alvast een goede vakantie toegewenst hoor!
groet van Everdien
koester die vrouw! ze snapt 't.
BeantwoordenVerwijderenEen dame naar mijn hart!
BeantwoordenVerwijderenEn komt ie nog een keer hoor, mijn gouwe ouwe: de kraamverzorgster.
Drie uur in de middag en ze pakt haar tas in. "Ben je al klaar?" vraag ik, chaotische verse moeder ontactvol. "Nee meid, ik stop ermee."