Autopech

Floris en ik brachten Ot en Piet naar hun scoutingkamp, en reden vervolgens het pittoreske bospad van de natuurcamping af naar huis, toen ik opschrok: 'De laarzen! We hebben hun laarzen vergeten!'
Knorrig zettte Floris de auto in z'n achteruit om te keren, en reed zo een sloot in.

Verbluft keek ik naar de stralend blauwe lucht, die vanuit mijn nieuwe horizontale positie direct in mijn blikveld was. Floris krabbelde uit de auto en diagnosticeerde gewichtig: 'Daar moet een traktor bij komen om ons er uit te halen! Ik ga wel hulp halen,' en rende wild op zijn Birkenstocks het bospad af. Ik verwachtte bijna dat hij plotseling in een blauwe maillot met rood cape-je zou wegvliegen.

Moeizaam klom ook ik uit de auto, aan de bestuurderskant, want mijn kant ging niet meer open, en nam plaats op een naburige steen. Daar peinsde ik weemoedig over prinsen die éérst de prinses redden, en niet de auto.

Al snel kwamen ook de andere ouders langs die met veel belangstelling onze gestrande auto bekeken. Eén van hen, een man in een busje met de sticker 'World's best driver,' stopte en kwam naar me toe.

'Dat is niet zo slim hè?' zei hij op kennerstoon.
'Nee, ik weet het...' antwoordde ik enigszins gegeneerd.
'Ik haal die auto er wel even uit,' snoof hij.
'Maar kan dat wel met een busje? Mijn man zei dat er een tractor nodig was.'
'Hmpf!' zei hij minachtend. 'Ik kan dat ook wel met mijn busje!'

En inderdaad, het lukte de World's best driver onze auto uit de greppel te slepen.

Ik vraag me af of ze ook stickers maken met Nót the world's best driver.