Het is een bekend fenomeen in de psychologie: overdracht. Het verschijnsel dat je gevoelens, wensen en ervaringen projecteert op iemand anders. Zo ben ik onder de indruk van Ots intimiderende logopedist, simpelweg omdat hij op de knappe filmster Dennis Quaid lijkt.
Helaas is ook het moederschap niet veilig voor overdracht! Ik merk het als mijn kinderen niet worden uitgenodigd voor kinderfeestjes. Ik merk het als ze een feestje geven en een stuk of twee kinderen zeggen plotseling af! Of als ik Teuntje hoor vertellen dat bij volleybal niemand de bal naar haar gooide. Aargh! Ik voel het in mijn buik; een knagend gevoel van afwijzing.
Dan zou ik mijn mouwen willen opstropen en die kinderen eens flink de waarheid zeggen. Maar mijn kinderen huppelen vrolijk verder terwijl ik aangeslagen door de dag strompel.
Streng spreek ik mezelf dan toe: 'Je hebt last van overdracht! De kinderen voelen zich niet afgewezen, maar jij! Je projecteert je eigen gevoelens op je kinderen.'
Er wordt wel eens geroepen dat alle ouders verplicht een opvoedcursus zouden moeten volgen. Wellicht zouden een paar verplichte therapeutische sessies ook geen kwaad kunnen, al was het maar om je bewust te worden van je bagage.
En dan bedoel ik natuurlijk niet de Samsonite variant.
Bespiegelingen van een moeder
05-06-2008
-
Bespiegelingen,
Moederschap,
Persoonlijk,
Persoonlijke groei
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Mijn moeder deelde haar wijsheid vanmorgen met mij door de telefoon. Ze had 'm van een kennis van een buurvrouw van een nicht van haar moeder en zij luidt ongeveer: "Als moeder lig je nachtenlang wakker van het probleem wat je dochter je gisteren aan de telefoon vertelde, maar je dochter 's probleem is allang weer opgelost, terwijl jezelf blijft piekeren."
BeantwoordenVerwijderenAl die vrouwen dachten overigens dat ze die wijsheid zelf hadden ontdekt ;-) wat diens waarheid bewijst, niet dan?