Er zit een onheilspellende ster in het glas van onze voordeur. Achterdochtig keek ik de kinderen aan die natuurlijk allemaal glashard ontkenden. Er zat niets anders op dan de glasservice te bellen om de ruit te laten vervangen.
'Ergens tussen 13 en 15 is hij bij u, mevrouw Orriëns,' zei de telefoniste. 'En kan ik u verder nog ergens mee van dienst zijn, mevrouw Orriëns? Nee, mevrouw Orriëns? Dan wens ik u een prettige dag verder, mevrouw Orriëns. En bedankt voor het bellen mevrouw Orriëns; tot de volgende keer mevrouw Orriëns. Ik ben dankbaar en blij dat ik u van dienst kon zijn mevrouw Orriëns.'
Ik vind dat ze die telefoonscripts erg lang maken tegenwoordig.
Om 16.15 kwam de glaszetter eindelijk aanzakken, in jolige rode jumpsuit met gele strepen. Verwachtingsvol liet ik hem onze ster zien, waarop hij woest met zijn vuist op het glas bonsde.
Verschrikt sprong ik achteruit.
'Jahaaa, mevrouw! Dat is veiligheidsglas! Net als in de auto!' zei hij op trotse toon.
'Goh, ik wist niet dat het zo sterk was,' mompelde ik bewonderend. 'Is dat niet gevaarlijk wat u doet?'
Als antwoord schopte de de glaszetter woest met zijn schoen tegen het gebarsten glas, dat desondanks intact bleef.
'Ja mevrouwtje, en ik heb metáál in de neuzen van mijn schoenen!' en hij keek me gewichtig aan, waarbij zijn blik even afdwaalde naar mijn borsten.
Toch heb ik tien keer liever de wat onbehouwen, enthousiaste vriendelijkheid van de glaszetter, dan de gekuntselde script-vriendelijkheid van de telefoniste.
The kindness of strangers
03-05-2008
-
Conversaties,
dagelijkse beslommeringen,
Glasservice
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
en heb je de 'dader' al kunnen op-sporen?
BeantwoordenVerwijderenWij stonden een tijd geleden voor een gelijkaardig mysterie:
er was een barst in de buren hun voordeur, aarzelend kwamen ze vragen of onze kinderen misschien waren komen aankloppen.. papa die dat weekend al auto-wassend gebabysit had, kon niet geloven dat zijn zoon over de nodige force beschikte en stelde pro-forma even de vraag.. Zoon ontkende .. zaak closed.
Tot superdetective mama zich met de zaak ging moeien !! 's avonds polste ik een keertje voorzichtjes, onder 4 ogen, .. toen ik hoorde over 'het licht brandde en ik belde aan, maar ze wilden niet open doen en ik belde nog eens' begon er mij iets te dagen .. en met veel blozen bekende hij ..
hij had zijn zachtplastieken zwaardje mee, vond het niet eerlijk dat de buurjongens steeds bij ons waren en niet omgekeerd en heeft uti woede ermee op de deur geslaan.. met het gekende gevolg..
toen ik daarna Papa op de rooster legde, hem vroeg hoe het mogelijk is, dat onze zoon gaat aanbellen bij de buren en daarbij lang genoeg wegblijft om gefrustreerd te raken..zonder dat papa iets in de gaten heeft, mompelt die vaag dat het zwaardje daar echt niet toe instaat is..
bekennen, het is niet voor iedereen weggelegd..
maar de volgende dag, is hij toch met de verzekeringspapieren gaan aandraven :-)