Consequent zijn

Ik draag het als een loden last met me mee: de verplichting consequent te zijn. Want alle opvoedkundige boeken beweren streng dat een succesvolle opvoeding staat of valt met Consequent Zijn, op straffe van Mislukte Kinderen.

Dus als ik eenmaal heb gezegd: 'Nee, je mag geen ranja,' dan is het ten strengste verboden even later alsnog welwillend te zeggen: 'Wil je sinaasappel of aardbeiensmaak?'

Maar kan ik er wat aan doen dat ik van die kinderen heb die altijd ijzersterke argumenten aanvoeren?! Neem nou het ranjageval: 'Ja maar mama, ik heb sinds vanmorgen niks meer gedronken. En jíj zegt altijd dat je minstens een liter water moet drinken per dag!' Schoorvoetend geef ik dan toe, maar in mijn hoofd hoor ik galmend: 'Nicole Orriëns: voor de verplichte kür Consequent Zijn, 0 points'.

Maar tot mijn opluchting heb ik iets gevonden waarin ik wèl altijd consequent ben: in mijn liefde voor de kinderen!