En wat als Jan besluit dat hij wil bungeejumpen? In gedachten zie ik hem al op en neer stuiteren met om zijn enkel slechts een elastiek. En stel dat Ot een motor koopt als hij achttien is en daarmee een reis om de wereld wil maken, zonder helm natuurlijk. En wat als Piet uit het kleine speeltuintje rent en er rijdt weer zo'n jongen van 18 veel te hard door onze straat.
Ik huiver.
Streng houd ik mezelf dan de tegeltjeswijsheid voor: 'De mens lijdt dikwijls het meest voor het lijden dat hij vreest, doch dat nooit op komt dagen.'
Maar mag ik dat zwart-wit op een tegeltje?!
Hoe gaat de rest van dat versje ook alweer? Mijn moeder herhaalde dat altijd als we naar de tandarts moesten...;-)
BeantwoordenVerwijderenDit is een mooi stukje, vooral omdat het zo waar is, net zoals de tegelwijsheid maar het eerste gaat instinctiever.
BeantwoordenVerwijderenBij onze tandarts hing vroegûh zo'n tegeltje in de wachtkamer. :-)
BeantwoordenVerwijderenGroet Erna
En hier is nog zo'n gedichtje dat me na jaren weer voor de geest komt:
BeantwoordenVerwijderenNiet klagen maar dragen en vragen om kracht
Niet zorgen voor morgen bij vallende nacht
Niet beven voor het leven gekregen van God
Maar het heden besteden aan plicht en genot
moeders,heb maar gewoon vertrouwen. Het meeste komt gewoon goed !!
BeantwoordenVerwijderen