Het huishouden is als kinderen: je moet duidelijk aangeven waar je grenzen liggen anders vreet het je helemaal op. Aangezien ik geen slavin van mijn huishouden wil zijn, heb ik mijn huishoudelijk werk daarom netjes over de week verdeeld en vouw ik bijvoorbeeld op zondag en woensdag de was. Op alle andere dagen ben ik gewoon Oost-Indisch blind.
En terwijl alle kledingstukken door mijn handen gaan als origami, vraag ik me altijd weer af of de kinderen wel beseffen hoe heerlijk het is dat hun kledingstukken miraculeus van hun slaapkamervloer verdwijnen en schoon in hun kast weer opduiken.
Met speciale aandacht vouw ik Floris' boxershorts en leg ze goed zichtbaar vóór aan. Sinds Floris mij op een onfortuinlijke ochtend wakker maakte, omdat hij woest door de slaapkamer stampte op zoek naar zijn boxershorts, besteed ik daar extra aandacht aan. En ik heb in zijn kastdeur een landkaart geplakt met daarop de locaties van boxershorts, sokken, truien enz. En voor de kast ligt een kaart met daarop een plattegrondje waar de lándkaart zich bevindt.
Ondanks het feit dat ik het huishouden een noodzakelijk kwaad vind, geeft het me toch ook wel een gevoel van voldoening. Fris gevouwen kleren in kasten, krakend frisse lakens op verschoonde bedden, een opgeruimde kamer met verse bloemen op tafel.
Ik denk niet dat de kinderen zich bewust zijn van al die heerlijkheden die ik geruisloos voor hen regel. Als kind was ik me er in ieder geval niet van bewust. Pas nu ik er zelf verantwoordelijk voor ben besef ik hoe luxe ik het ooit had.
Dus ik wacht gewoon mijn tijd af.
Als mijn kinderen hun eigen huishouden hebben zullen ze me met terugwerkende kracht waarderen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ik herinner me dat wel heel goed. Ik genoot er als kind van als de bank vooruit geschoven werd en mijn moeder de ramen lapte. Ik genoot van de geur van waspoeder. Ik zat heerlijk in de kamer met een boekje als zij zingend in de keuken stond te koken of bakken. Schone lakens op mijn bed vond ik een genoegen. De vloeren gestofzuigd en dan die banen van het hoogpolig tapijt op mijn kamer, als een voetbalveld, fascinerend vond ik het en fijn om op te tekenen. Als ze mijn kamer had opgeruimd was ik blij dat ik alles weer vinden kon.
BeantwoordenVerwijderenZe kookte twee groenten elke dag, zodat iedereen een groente had die hij/zij lustte. Ze maakte zalige toetjes en taarten.
En op zondag gingen we allemaal achter elkaar in bad, ontbeten we feestelijk, wandelden we in de natuur en kregen daarna taart bij de open haard.
Oja, ik genoot met volle teugen van mijn moeders huishouden, als kind. Maar kinderen praten er niet over.