'You can't outrun the long arm of the law' zong Kenny Rogers onheilspellend, maar hoe ver reiken eigenlijk de armen en invloed van een moeder?
De psychologen zijn het er na veel gebakkelei over eens: de ontwikkeling van een kind wordt voor vijftig procent bepaald door opvoeding en omgeving, en voor vijftig procent door genetische aanleg.
Toch voel ik me als moeder voor honderd procent verantwoordelijk voor het geluk van mijn kinderen, terwijl ik feitelijk over vijftig procent geen zeggenschap heb! Ik ben noch alwetend, noch almachtig. Ik kan ze niet overal tegen beschermen, en wellicht moet ik dat niet eens willen, want hoort het niet bij het leven dat het soms pijn doet?
Gelukkig kampte zelfs God met die vervelende vijftig procent waar hij geen invloed op had: zo gauw hij even niet oplette snoepten Adam en Eva van de verboden vruchten.
Dus ik ben in goed gezelschap.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Laat ons even de wiskundige kant bekijken:
BeantwoordenVerwijderen50% komen van de genen.
als we aannemen dat een kind (jammergenoeg) de helft van papa, de helft van mama krijgt, hiervan dus 25% onder uw verantwoordelijkheid !
50% omgeving en opvoeding,
aangezien de moeder als hoofdzaak verantwoordelijk is voor opvoeding, en zolang ze klein zijn, ook de omgeving bepaalt,rekenen we deze volledig aan: tussentotaal 75%
en over die 25% zogezegd niet onder uw bevoegdheid; 'de genen van de papa' heb jij hun vader misshcien niet grondig genoeg gescreend ??
we kunnen niet anders dan tot de vast-stelling komen..
die 100% is toch wel UW jurisdictie !!