Vannacht werd ik wreed uit mijn slaap gerukt door Piet, die half slapend in zijn bed zat te huilen. Ik omhelsde hem waarop hij plechtig verklaarde: 'Ik heb een nachtmerrie gehad.' Vervolgens klemde hij zich als zo'n Apenheulaapje met z'n armpjes om mijn nek en zijn beentjes om mijn taille en liet zich niet meer afschudden. Pas veilig in ons bed liet hij weer los.
Ik viel in een onrustige sluimer en kreeg prompt mijn eigen nachtmerrie. Floris en ik reden met de kinderschaar naar een kade met daaronder een klotsende zee. We parkeerden daar de auto, Piet gooide het autoportier open, en ik riep nog: 'Blijf bij de auto Piet!' maar daardoor rende hij expres naar de kade, en viel tot mijn ontzetting prompt in het kolkende water. Onmiddellijk sprong ik er achter aan, en schrok toen van pure schrik en de shock van het ijskoude water wakker.
De rest van de nacht heb ik klaarwakker doorgebracht met nachtmerries van mijn nachtmerrie.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Vreselijk , he, die ' help mijn kind verdrinkt' - nachtmerries...
BeantwoordenVerwijderenBij mij is het steeds:
Ik rijd met mijn 3 kinderen in de auto het water in. En ik heb geen tijd om ze alledrie los te maken. Oh, help, wie maak ik eerst los uit z'n autostoel....