Op de middelbare school kreeg ik ooit de opdracht een landschap te weven. 'En,' moedigde de artistieke juf aan 'jullie mogen àlle mogelijke materialen gebruiken!' en ze knipoogde veelbetekenend.
Thuis weefde ik welgemoed cocktailprikkers door mijn weefgetouw, gevolgd door lange grashalmen, en ongekookte spaghetti. Ik weefde me een ongeluk, maar toen ik hoopvol keek of ik al ver was, bleek ik nog niet eens op de helft te zijn. En ik had geen zin meer.
Toen pakte ik een knalgele, knalgroene en kobaltblauwe panty, het waren de jaren tachtig, knipte de voeten er af en weefde daarvan, snel en efficiënt, een stuk gras, een blauwe lucht en de zon. Klaar!
De juf gaf me een negeneneenhalf, en resultaat dat mij heden ten dage nog verwondert gezien mijn slordige landschap.
Ergens zit hier een les voor het moederschap. Het was even zoeken maar ik heb hem gevonden! Hier komt mijn wijsheid: Soms kun je als moeders best een keer de makkelijkste route kiezen en toch uitmuntend presteren.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Nicole Orriëns. Mogelijk gemaakt door Blogger.
volledig mee eens !
BeantwoordenVerwijderenGeweldig!
BeantwoordenVerwijderenHerkenbaar en geweldig neergeschreven!
BeantwoordenVerwijderen