Conversatie

Hoewel ik geen officieel personeel heb, vertoont ons huis genoeg gebreken om regelmatig vaklieden over de vloer te hebben. Die onthaal ik dan als vorsten voorzie ze van koffie, thee en versnaperingen en luister ademloos naar hun verhalen. Ze bieden mij bovendien gelegenheid mijn gespreksvaardigheden te scherpen en te trainen. Maar soms zit er één tussen waarop al mijn gespreksvaardigheden afketsen.

Tegenover mij zat een klusjesman met woeste baard en dito haar te vertellen over de moderne technologie in het algemeen, en mobieltjes in het bijzonder. Hij wist mij te vertellen dat hij, op zijn leeftijd (50+), nooit zo vlot met een mobieltje zou kunnen omgaan als jongeren die er mee waren opgegroeid.

'Zo'n mobieltje hè, die modellen veranderen ook steeds!' zei hij verontwaardigd.
Ik knikte begrijpend: 'Ze zijn steeds weer anders...'
Verbluft keek hij mij aan: 'Nee, ze veranderen steeds!'
Ik knikte opnieuw: 'Ze blijven niet hetzelfde.'
Nu verscheen in zijn ogen verbijstering over zoveel onbegrip: 'Nee, ze veranderen steeds!'
'Jaja, hun uiterlijk is aan verandering onderhevig?' probeerde ik voorzichtig.

Nu boog hij zich vervaarlijk naar mij over, keek mij diep in de ogen en zei, op een toon die normaal gereserveerd wordt voor ouderen met ernstige geheugenproblemen: 'Nee, ze, veranderen, steeds!'
'Hmhm!' durfde ik nu enkel nog uit te brengen.
Tevreden gesteld leunde hij weer achterover. 'Juist! Ze veranderen steeds. '

De rest van de conversatie heb ik knikkend en 'hmhm-end' doorgebracht. Je moet nooit de kracht van nónverbale communicatie onderschatten vind ik.