Piet is verkouden. Met rode ontstoken oogjes kijkt hij lodderig rond en wil steeds knuffelen. Gretig koester ik hem in mijn armen. Is het moederschap niet prachtig?
Maar behalve knuffelen wil Piet ook steeds zoenen en met argusogen zie ik zijn parmantig getuite lipjes naderen, vol met bacillen en bacterieën. Langzaam naderen ze de mijne, en ik huiver licht bij het zien van de snotkorsten rond zijn neus, maar dan zie ik zijn stralende etterende, waterige oogjes die vol vertrouwen naar me opkijken.
Hoe kan ik dat weigeren? Dan tuit ook ik mijn lippen en ontvang zijn kussen met liefde, snot en bacillen.
Kinderen geven zoveel.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Herkenbaar! (snif, snotter)
BeantwoordenVerwijderenzaalig !!
BeantwoordenVerwijderensorry maar ik heb gisterenavond jouw blog per toeval gevonden en ik ben meteen verslaafd !!
een kus zou minder bacterieën bevatten dan een handdruk ;-)
BeantwoordenVerwijderen