Heiligen

Verontwaardigd kwam Teuntje uit school: 'Mama, er zijn kinderen die zeggen dat Sinterklaas niet meer bestaat!'
Ik maakte wat instemmende geluiden over vuilspuiterij en liep hoofdschuddend met de kinderen naar huis: die kinderen van tegenwoordig ook!

Maar toen ik die middag verontwaardigd de aardappels schilde bedacht ik me dat ze natuurlijk wel gelijk hebben: Sinterklaas bestaat inderdaad niet. En het drong tot mij door dat wellicht het moment was gekomen Teuntje van haar geloof in Sinterklaas te duwen.

Experts bevelen weliswaar aan te wachten tot je kind zelf van haar geloof valt, maar Teuntjes geloof blijft rotsvast, en ze verdedigt het met verve. En ik wil niet wachten tot Sint Juttemis; ook al zo'n onbetrouwbare heilige.

Dus ging ik een beetje zenuwachtig naar Teuntjes kamer voor een goed slecht-nieuws-gesprek.

'Teuntje, kan ik even met je praten?' en ik ging naast haar op bed zitten.
Teuntje verkneukelde zich bij voorbaat al en keek me nieuwsgierig, met grote zwarte pupillen, vol vertrouwen aan.
'Teuntje, weet je nog van de kinderen op school, dat die zeggen dat Sinterklaas niet bestaat?'
'Ja,' knikte Teuntje.
'Eigenlijk hebben ze wel een beetje gelijk. Vroeger bestond hij wel, maar hij is al een hele tijd dood.'
Teuntje verwerkte in stilte het slechte nieuws.

Na een tijdje stootte ik haar met mijn schouder aan en vroeg: 'En, wat vind je er van?'
'Ik vind het jammer,' antwoordde Teuntje, en daar liet ze het bij.

Ik ben onder de indruk van de manier waarop Teuntje het verlies van haar favoriete heilige verwerkte. Ik weet niet wat ik zou doen als er iemand bij mij kwam en me zomaar zou vertellen dat de kerstman niet bestaat.
Maar 'jammer' dekt de lading niet.