Piet houdt van knuffelen. Teder neemt hij mij in zijn armen, vleit zijn hoofd in de holte van mijn hals en knelt zijn armpjes om mijn nek. Dan zwijmel ik over het moederschap en hoe het, incidenteel, precies zo is als ik me had voorgesteld. Hoe ik blijkbaar toch iets goed doe, als Piet mij zo lief vindt!
Maar terwijl ik denk aan mijn lieve Piet, denkt Piet aan verre horizonten. Want vandaag maakte hij zich plotseling los uit onze omhelzing en zei: 'Mama, je moet je haar afknippen, want ik kan helemaal niet kijken!' en hield mijn donkerbruine tressen op als bewijs dat zij zijn zicht belemmerden.
Dat is het moederschap, zoals ik dat ken.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen
Leuk dat je een comment achterlaat! Bedankt!
Wil je op de hoogte blijven van alle comments? Vink dan eenvoudig het vakje aan met: Email follow-up comments!