Feestdagen

Is het niet wonderlijk hoe iedere dag haar eigen kleur en bijbehorende structuren en activiteiten heeft? Hoe wreed zijn dan de feestdagen die als een allesverslindend monster de gewone dagen verslinden, en er hun eigen kleur op drukken. Menigeen dwaalt onthand door de feestdagen en vraagt zich af welke dag het in vredesnaam is. De normale herkenningspunten zijn immers ten onder gegaan in het feestgeweld. Sommigen proberen met behulp van de tv hun plek in de week, en hun leven, terug te vinden, maar ook die biedt geen soelaas. De programmering is geofferd op het altaar van de feestdagen. Wel lacht menig soapliefhebster in haar vuistje: soaps zijn namelijk de enigen die aan het monster van de feestdagen ontkomen. Ontdaan van de structuren die het leven richting geven valt menigeen in een feestdepressie en gaat, in een wanhoopspoging tot ontsnapping aan zichzelf en de feestelijkheden, naar de meubelboulevard. Daar baant hij zich met vele lotgenoten grimmig een weg door de bruinlederlook bankstellen en drinkt koffie uit plastic bekertjes. Ook in ons gezin is het feestelijkheid troef. Zo kwam Jan verontwaardigd bij me en verkondigde: 'We hebben op donderdag helemaal geen tosti's gehad, en op vrijdag geen wafels!' 'Ja, dat komt door de feestdagen!' antwoordde ik. 'Leuk hè?!' Jan keek mij grimmig zwijgend aan. Onzeker krabde ik achter mijn oor, gaf hem een bemoedigend klopje op zijn schouder en mompelde toen: 'Volgende week is alles weer gewoon Jan. Dan is maandag gewoon onze feestdag.'