Zwarte Pieten

Soms is het leven met Floris net een potje Zwarte Pieten, waarbij hij mij de Zwarte Piet probeert toe te spelen, en ik hem probeer te ontwijken. Maar ik zou liegen als ik niet eerlijk zei dat het allemaal zijn schuld is.

Hij is degene die het überhaupt nodig vindt een Zwarte Piet aan te wijzen, en hem vervolgens aan mij te geven. Hoewel het complimenteus is dat hij mij zo almachtig acht, wordt het op den duur vervelend overal verantwoordelijk voor te worden gesteld. Schreeuwende kinderen, overvolle kliko's, fietsen met kapotte fietslampen: het is altijd mijn Zwarte Piet.

Maar het is niet alleen maar Zwarte Pieten bij ons thuis. Soms doen we ook Stoelendans, waarbij we beiden vechten om De Stoel. De Stoel van 'Ik ben moe', 'Ik ben ziek', 'Ik wil in bad' of mijn favoriet 'Ik heb me toch hard gewerkt vandaag! Vandaag doe ik niks meer!' Degene die als eerste op die stoel zit wint Rust en Erkenning, terwijl de ander met lede ogen toekijkt.

Dan rest de verliezer nog maar één ding: een Zwarte Piet spelen.