Autopyjama

Floris en ik stonden saamhorig de autoramen schoon te krabben, toen spontaan een fantastisch cadeau-idee voor hem in mij opborrelde, dat ik graag met hem wilde delen.

'Zeg Floris, wat denk je van een vlotte autopyjama als sinterklaascadeau?'
'Huh?' vroeg Floris afwezig, terwijl hij fanatiek op de achterruit krabde.
'Een auto-pyjama?'
'Huh? Wat is dat dan?'
'Dat is zo'n handige hoes die je over de auto aantrekt! Dan hoef je nooit meer te krabben!' zei ik triomfantelijk.

'He nee, getver!' reageerde hij onmiddellijk, en voegde er aan toe 'Bovendien, ik ga altijd met de trein. Doe dan maar een treinpyjama!' Ik zag hem lachen om zijn grapje en hoorde hem waarderend mompelen 'Treinpyjama, kostelijk!'

Enigszins gepikeerd dat alweer een leuke suggestie niet gewaardeerd werd merkte ik venijnig op: 'Nou zeg, jij vindt ook nooooit iets leuk!'
Even was Floris stil toen zei hij op valse toon: 'Dan vraag jíj toch een auto-pyjama?'

In het schaakspel van het huwelijk had Floris mij zojuist schaakmat gezet. Want het is beslist zaliger een autopyjama te geven dan te moeten ontvangen.