Het leven van een moeder is gevuld met paradoxen. Zo zijn er de filosofische paradoxen dat je zoveel van je kinderen moet houden dat ze je kunnen verlaten en dat je ze wortels moet geven, maar ook vleugels. Of de meer praktische paradox dat je werk alleen waarde heeft als je het bij iemand anders doet. Maar de paradox die mij op het moment het meest verwondert is de paradox van van het schoolleven.
In de jaren zestig werkte de meerderheid van de moeders thuis, en hadden de kinderen gewoon school. Geen ATV-dagen, cursussen voor docenten, etc.
Nu de overheid er op hamert dat moeders buitenshuis moeten werken, hebben de kinderen regelmatig onverwachts vrij en moet je als beetje moeder helpen op school.
Ik vind het één van de grote paradoxen van deze tijd dat, aan de ene kant alle moeders de arbeidsmarkt op moeten, terwijl tegelijkertijd kinderen nog nooit zoveel losse vrije dagen hadden en er nog nooit zoveel een beroep werd gedaan op moeders vanuit school.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Klopt. En het zijn inderdaad de moeders die letterlijk de handen uit de mouwen steken op school. Vaders kom je tegen in het bestuur en in de medezeggenschapsraad. In de ouderraad zijn het weer moeders ( verzorgen allerlei feesten voor school, zelfs recepties voor onderwijzers! ).
BeantwoordenVerwijderenIk 'zit' in mijn laatste jaar op de basisschool. Daarna stop ik met de luizencontrole, fietsen naar gym en terug, overblijfmoeder, schoonmaakmoeder, leesmoeder, hulp bij het knutselen als het juf allemaal teveel wordt. En dan zo nu en dan vergaderen en speelgoed kopen voor de overblijfkinderen.
Laatst merkte een juf van de oude stempel zo treffend op:"Meid, je verdient eigenlijk een salaris!"
Kijk, daar ben ik het nu helemaal mee eens. Word ik zomaar klassenassisente en dan hoor ik er helemaal bij in buitenshuis werkend Nederland/Europa.
O nee, dat kan natuurlijk niet, moet ik eerst mijn diploma halen voor klassenassisente.....
Soms word ik er moedeloos van, zucht.
Ach als werkende moeder helpt ik ook wel op school, schoonmaken en helpen met administratieve dingetjes, maar ik krijg dan ook nog het probleem dat de kinderen vrijwel altijd vrij krijgen op de dagen dat ik werk (woensdag is vooral in trek). maar het is inderdaad opvallend dat de vaders vooral in de wat gewichtiger "baantjes" zitten.
BeantwoordenVerwijderenYou spoke my mind (dat doe je wel vaker ;-))
BeantwoordenVerwijderenGoed stuk in de Libelle trouwens!
Groet, Ellen