Kaartenactie

Ik ben de ongelukkige beheerder van zestig euro aan kaarten. Na de sponsorloop, de Kinderpostzegelactie, en een actie waarvan ik me de naam niet meer kan herinneren, regelt de school nu een actie voor de Stichting Doe een Wens en een Mooier Schoolplein. Een lovenswaardige actie. En dus kwamen vandaag vier kinderen, in de stromende regen, uit school met een envelop gevuld met fleurige ansichtkaarten. In de begeleidende brief stond guitig: 'Kinderen, trek papa, mama, opa of oma aan hun jasje en je bent ze zo alle vijf kwijt!'. Maar met vier kinderen die aan mijn jasje trekken ben ik mijn geld zo kwijt, en dus volgde ik met argusogen hun verrichtingen. In gedachten zag ik 100 kaarten verregenen, kromtrekken en onverkoopbaar worden, en mezelf dus zestig euro ophoesten. Omdat er in onze straat bovendien zo'n 8 gezinnen zijn met kinderen op dezelfde school, is de concurrentie voor dit soort acties moordend. Thuisgekomen wilden de kinderen dan ook onmiddelijk in de stromende regen hun producten gaan slijten, en braken onderling al heftige broeder en zustertwisten uit. 'Ik ga naar Meneer de Grapjas!', schreeuwde Piet van vier. 'Nee, die heb ik al!', krijste Teuntje. 'Nee it!' 'Nee ik'. 'Nee, it!' 'Nee, IK!' Ondertussen zag ik Ot snel naar Meneer de Grapjas sluipen, Teuntje en Piet beduusd achterlatend. Uiteindelijk verdween de een na de ander, de wijk in, terwijl ik handenwringend thuis zat en me zorgen maakte over onze toekomstige status als Buurt Bedelaars. Inmiddels hebben ze 6 van de 20 setjes verkocht. Nu ben ik de ongelukkige beheerder van 42 euro aan ansichtkaarten.