Hoewel zijn glazige blik anders doet vermoeden, blijkt Floris toch beter naar mijn anekdotes en open doekjes te luisteren dan ik dacht. Met groeiende verontwaardiging hoor ik hem schaamteloos míjn interessante verhalen terug vertellen, alsof ze van hem zijn.
Zo gauw ik hem daar op aanspreek verschijnt onmiddellijk eerder genoemde glazige blik weer in zijn ogen. Ik verwacht dan ook binnenkort een anekdote over een man die alle verhalen van zijn vrouw jat, en doet alsof hij over zulke boeiende materiaal beschikt.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen
Leuk dat je een comment achterlaat! Bedankt!
Wil je op de hoogte blijven van alle comments? Vink dan eenvoudig het vakje aan met: Email follow-up comments!